Book Name:Shan e Sayedatuna Aisha Siddiqa
بھوکے رہ کے خود اَوروں کو کِھلا دیتے تھے
کیسے صابِر تھے مُحَمَّد کے گھرانے والے!
هڪ ڏينهن اُمُّ المُؤمِنِين حضرت سيدَه عائشه صِدِّيقَه رَضِىَ اللّٰهُ تَعَالٰى عَنْها کان هڪ مِسڪين ((Poor سُوال ڪيو، ان وقت پاڻ رَضِیَ اللهُ تَعَالٰی عَنْهَا روزي سان هيون ۽ گھر ۾ سواءِ هڪ مانيءَ جي ٻيو ڪجھ نه هو. پاڻ پنهنجي خادمه کي فرمايائون: هن کي اها ماني ڏئي ڇڏيو، خادمه عرض ڪيو: توهان جي افطاري جي لاءِ ان کان علاوه ٻيو ڪجھ به نه آهي، سَيِّده عائشه صديقه رَضِیَ اللهُ تَعَالٰی عَنْهَا جن فرمايو: هن کي اها ماني ڏئي ڇڏيو، خادمه ان کي اها ماني ڏئي ڇڏي، جڏهن شام ٿي (حُضور صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيۡهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّمَ جي) اهلِ بيت يا ان شخص هديو موڪليو جيڪو اسان کي ٻڪري (جو گوشت) هديو ڪندو هو، ان ڍڪي آندو، حضرتِ سَيِّدَتُنا عائشہ صِدّيقه رَضِیَ اللهُ تَعَالٰی عَنْهَا پاڻ خادمه کي فرمايو؛ کلِيْ مِنْ ھٰذَا خَيرٌ مِّنْ قُرْصِکيعني ان مان کائو، هي تنهنجي اُن مانيءَ کان بهتر آهي۔
(شعب الايمان، باب في الزڪاة،فصل فيما جاءفي الايثار، ۳/۲۶۰،حديث :۳۴۸۲)
میں سب دَولت رہِ حق میں لُٹا دوں شہا ایسا مجھے جذبہ عطا ہو
صَلُّوْا عَلَي الْحَبِيب! صَلَّي اللّٰه تَعَالٰي عَلٰي مُحَمَّد
مجلس مزاراتِ اولياء
سُـبْحٰـنَ الـلّٰــه عَزَّوَجَلَّ! ٻڌو اوهان! اُمُّ المُؤمنِين حضرت سيدَتُنا عائشه صِدِّيقَه، طَيبَه، طاهره رَضِىَ اللّٰهُ تَعَالٰى عَنْها ڪيتري قدر سخاوت ۽ اِيثار جو عظيم نمونو هيون۔ اي ڪاش! سخاوت ۽ اِيثار جو اهو مَدَني جذبو اسان کي به نصيب ٿي وڃي ۽ اسان به راھ خدا ۾ خوب خوب خَرچ ڪرڻ وارا بڻجي وڃون. اَلْـحَمْـدُ لـِلّٰـه عَزَّوَجَلَّ دعوتِ اسلامي جو مَدَني ماحول اسان کي سخاوت ۽ اِيثار جي مَدَني سوچ فراهم