Book Name:Karamat e AalaHazrat
حڪمت جي طور تي هوندو آهي ۽ ڪنهن جي ڪم کي آزمائڻ به برڪت ڀريو ٿيندو آهي۔ اعليٰ حضرت رَحْمَةُ اللّٰهِ عَلَيۡه جي عادتِ مبارڪه نه هئي جو پاڻ گهٽين وغيره ۾ لڳل تماشن کي ڏسن، پاڻ دينِ متين جي خدمت ۾ ايتري قدر مصروف رهندا هئا جو فتاويٰ لکڻ جي لاءِ اوهان وٽ وقت نه هوندو هو ۽ ايترا ته فتاويٰ سندن وٽ ايندا هئا جو چار چار ماڻهو ويهاري فتويٰ لکائيندا هئا۔ پر الله پاڪ جو هڪ ولي پنهنجي ڪشف سان سمجھي وٺندو آهي ته ڪهڙي شيء ۾ ڪيتري قدر فائدو آهي، پاڻ رَحْمَةُ اللّٰهِ عَلَيۡه کي هڪ ڪافر کي اسلام جهڙي نعمت سان سرفراز ڪرڻو هو، ان ڪري رُڪيا ۽ ان کي عاجز ڪري اسلام کي حق ۽ سَچو مڃڻ تي مجبور ڪري ڇڏيو۔
نائبِ غوثُ الوریٰ احمد رضا خاں قادری دین ِ حق کے رہنما احمد رضا خاں قادری
بول بالا ہے ترا احمد رضا خاں قادری مرتبہ اعلیٰ ترا احمد رضا خاں قادری[1]
صَلُّوا عَلَی الْحَبیب! صَلَّی اللّٰہُ عَلٰی مُحَمَّد
جناب محمد حسين رضوي جو بيان آهي ته 1337 سن هجري جي شعبان ۾ منهنجي گھرواريءَ کي ٽي ڳوڙهيون نڪتيون، مان يڪدم اعليٰ حضرت رَحْمَةُ اللّٰهِ عَلَيۡه جي مزار مبارڪ تي حاضر ٿيس ۽ روئي روئي دعا گھري اي منهنجا مرشِد! هڪ نياڻي سوا مهيني جي آهي، ٻيا سڀ ٻار به ننڍا آهن، ياسيدي! منهنجو گھر تباھ ٿي رهيو آهي، دعا ڪيو۔ يا مُرشِدي! اوهان پنهنجي حياتي ۾ مون کي فرمائيندا هئا، پير حشر ۾، قبر ۾ هر هنڌ مدد ڪندو آهي۔ سائين! هن وقت کان وڌيڪ مدد جو وقت ڪهڙو ٿي سگھي ٿو؟ منهنجي لاءِ دعا ڪيو۔ اهو چئي مان گھڻو رُنس
ڄڻ زبان تي اهو فرياد جاري ٿيو؛
ہاں مقتدا و پیشوا، یہ تو بَتا تیرے سِوا کس سے کہوں ، جاؤں کہاں ؟ یاسیدی یا مرشدی
ناشاد کا دل شاد ہو، اُجڑا چمن آباد ہو آئے بہار ِ بے خزاں یاسیدی یا مرشدی
کس سے کریں فریاد ہم، کس کو سنائیں حالِ غم ہم رہ گئے تنہا یہاں یاسیدی یا مرشدی[2]
ان کان پوءِ ٻنهي شهزادن جي خدمت ۾ حاضر ٿيس انهن دعا فرمائي ۽ تعويز ڏنا، غسلِ(ڪعبه) جو پاڻي ڏنو ته ان کي پيئاريو، ڳوڙهين تي لڳايو اذانون ڏيو، گھر اچي ڏسان ته منهنجي گھرواريء جو مرض اڌ رهجي ويو آهي۔ ان کان اڳ سر سام (يعني اهڙو مرض جنهن سان دِماغ ۾ ورم ٿي ويندو آهي) ٿي ويو هيس زبان ڄڻ ته ڪاٺي جھڙي ٿي وئي هيس ۽ 6 مهينا طبيعت خراب رهي، هاڻي اها به ٺيڪ ٿي وئي آهي۔[3]
سيد ايوب علي رضوي صاحب پنهنجي پير و مرشِد سيدي اعليٰ حضرت رَحْمَةُ اللّٰهِ عَلَيۡه جو شان بيان ڪندي لکن ٿا: