راځي او دا د سُستئ علامت دے ځکه الله پاک ته ناخوښه دے۔^([1]) معلومه شوه چي الله پاک او  د هغه حبيب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د سُستئ علامتونه هُم نه خوښوي۔

      (۲): مكِّـى مَدَنـى تاجدار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د خپل اُمَّت مُتَعَلِّق د څلورو څيزونه په باره کښې ويره ښکاره کړي ده، فرمائي: اَخْشٰی مَاخَشَیْتُ عَلٰی اُمَّتِی [يعني] زه چې د خپل اُمَّت په مُعامله کښې د کومو خبرو زياته ويره لرم هغه دا دي: *  د خيټې غټ کيدل (د دې نه مُراد قدرتي پيړ والے نه دے بلکه عُلَماء فرمائي هغه پيړوالے بد دے کوم چې د زيات خوراک څښاک او عَيش و عِشرت په ذريعه پخپله پيدا کړے شي) * مُدَوَامَۃُ النَّوْمِ  زيات اُوده کيدل * اَلْکَسْلُ  سُستي * وَضُعْفُ الْیَقِیْنِ او د يقين کمزوري۔^([2])     

      (۳): يو ډير ښکلے حديثِ پاک دے، آخري نبي، مكِّـى مَدَنـى تاجدار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمائيلي دي: اَلصَّبْرُ  نِصْفُ الْاِیْمَان  صبر نِيم ايمان دے۔ ^([3])  حضرتِ عَلَّامه عبدُ الرَّءُوف مُناوي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د دې حديثِ پاک په شرح کښې فرمائي: ايمان د زړه د يقين نوم دے او د دې ايمان ډيرې تقاضے دي، لـمونځ د ايمان تقاضه ده، زکوٰة  د ايمان تقاضه ده، حج د ايمان تقاضه ده، د نيکئ دعوت ورکول د ايمان تقاضه ده، د بدو نه منع کول د ايمان تقاضه ده، خير ښيګړه کول د ايمان تقاضه ده، دوه څيزونه د ايمان په دې تقاضو باندې عمل کولو کښې رُکاوټ جوړيږي: (1) سُستي (2) د نفس خواهش،