او حُسَين رَضِیَ الله عَنْهُما دوست زما دوست او د هغوئي دُښمن زما دُښمن دے. (3) په يوه موقع مكي مدني مصطفٰى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم  د امام حُسَين رَضِیَ الله عَنْه سره خپله مينه ښكاره كوي، فرمائي: حُسَين رَضِیَ الله عَنْه زما نه دے او زه د حُسَين نه يم، څوك چې حُسَين دوست اوساتي، الله پاك دِ هغه دوست ساتي. (4) په يو بل مقام كښې  فرمائي: چا چې حَسن او حُسَين رَضِیَ الله عَنْهُما سره محبت اوكړو، هغه زما سره محبت اوكړو، چا چې دوئي سره دُښمني اوكړه، هغه زما سره دُښمني اوكړه. ^([1])

    امام حُسَين رَضِیَ الله عَنْهُ د دِينِ اسلام د حِفاظت د پاره په 10 مُحَرَّمُ الحرام، سن 61 هجري کښې د كربلا په ميدان كښې عَظِيمُ الشَّانه قرباني پيش كړه او د دوه اويا ملګرو سره د درې ورځو لوږې او تَندې تيرولو نه پس شهيد شو. ^([2])

     خواجه غريب نواز، حضرت مُعِينُ الدِّين چشتي اجميري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د امام حُسَين رَضِیَ الله عَنْهُ شان داسې بيانوي:

شاہ اَسْت حُسَیْن، بَادشَاہ اَسْت حُسَیْن               دِیْن اَسْت حُسَیْن، دِیْن پَناہ اَسْت حُسَین

    يعنې امام حُسَين رَضِیَ الله عَنْهُ  سَيِّد و سردار هم دے، بادشاه هم دے، هغوئي دِين هم دے، او د دِين حفاظت كوونكے هم دے.

سَر دَاد،  نَہ دَاد، دَسْت دَرْ دَسْتِ یَزِیْد         حَقَّا کہ بِنَائے لَا اِلٰہ اَسْت حُسَین

    هغوئي رَضِیَ الله عَنْهُ  خپل ځان قربان كړو خو د يزيد پليد په لاس ئې بيعت اونكړو، حق دا