پركالئ په حالت كښې كوي، خاص طور چې كله زمونږ په شُعُور باندې جذبات غالِب شي، ګنې هغه وخت مونږه اوده يُو، څنګه به چې راته په وړوكوالي كښې مور د شودو ګلاس راكړو نو د خوب په حالت كښې به هم زمونږ حَواسو دومره كار كولو چې ګلاس به مو د لاسه نه غورزيدلو، مونږ به د شودو ګلاس سيدها خُلې له وړلو، كله كله به مو [په مُسکا مُسکا] د مور شكريه هم ادا كړه، دغه شان چې كله په مونږه باندې جذبات غالب شي، هٰغه وخت زمونږه شُعُور د جذباتو لاندې راشي، مونږه ټيك سوچ نه شو كولے، د معامَلے په كمزورئ نه شو پوهيدے، ناڅاپه زر غُصَّه كيږو، مَثَلًا څنګه چې څوك كنزلې اوكړي نو د غُصّے نه زمونږ رنګ سور شي، چې كله څه د خوشحالئ زيرے واورو نو د ډيرې خوشحالئ نه مو مخ اوځليږي، ګويا چې مونږه جذباتو نيولي يو او ګرځئ مو. دغه وخت د شُعُور بيدارولو ضرورت دے، كوم شُعُور چې د جذباتو لاندې شوے دے، هغه د جذباتو د لاندې نه راويستل دي.

    اوس په نِيَّت ځان پوهه كړئ! نِيَّت څه دے، كله چې مونږه څه كار كول شروع كوو نو زړه مو هغه كار طرف ته مُتَوَجِّه كيږي، د زړه هغه كار طرف ته د مُتَوَجِّه كيدو نوم نِيَّت دے. د يو كار په باره كښې د نِيَّت كولو د پاره ضروري دي چې مونږه د هغه كار ښه والي او بد والي ته اُوګورو، يو څو سيكنډه سوچ اوكړو چې د دې كار كولو سره ما ته دُنياوي او ديني څومره فائده ده، بيا هغه فائده په زړه كښې حاضريدو سره هغه كار اوکړو. د نِيَّت كولو دغه عمل چې كله يو مسلمان كوي نو د هغه اِيمان دا تقاضا كوي چې هغه د آخرت فائدے ته ترجيح وركوي او د زړه نه هغه طرف مُتَوَجِّه کيږي، دې ته ښه نِيَّت وائي. كه مونږه ښه ښه نِيَّتونه كول خپل معمول جوړ كړو نو اِنْ شآءَ اللهُ الْكَرِيْم!