مهينو گذري ويندو هو دولت خاني (يعني حويلي پاڪ) ۾ (چُلھ ۾) باھ نه ٻرندي هئي، ڪجھ کجورن ۽ پاڻيءَ تي گذارو ڪيو ويندو هو.^([1])

کھانا تو دیکھو جَو کی روٹی                        بے چھنا آٹا روٹی بھی موٹی

وہ بھی شکم بھر روز نہ کھانا                     صَلَّی اللہُ عَلَیْہِ وَسَلَّم

کون و مکاں کے آقا ہو کر                      دونوں جہاں کے داتا ہو کر

ہیں فاقے سے شاہِ دو عالَم                    صَلَّی اللہُ عَلَیْہِ وَسَلَّم

قبضے میں جس کے ساری خدائی                 اُس کا بچھونا ایک چٹائی

نظروں میں کتنی ہیچ ہے دُنیا                    صَلَّی اللہُ عَلَیْہِ وَسَلَّم

صَلُّو ْا عَلَي الْحَبيب!                                                                                           صَلَّي الله عَلٰي مُحَمَّد

  مسلمانن جي ٻئي خليفي حضرت عمر فاروقِ اعظم رَضِىَ اللهُ عَنْه کان روايت آهي، پاڻ فرمائن ٿا ته (اي انسانو!) مان چاهيان ته توهان کان سٺو کاڌو کاوان ها ۽ توهان کان بهتر لباس پهريان ها پر مان پنهنجو عيش ۽ راحت پنهنجي آخرت جي لاءِ باقي رکڻ چاهيان ٿو.^([2])

پورو پورو مهينو گهر ۾ چُلھ نه ٻرندي هئي

   مسلمانن جي پياري امڙ حضرت عائشه صِديقه رَضِىَ اللهُ عَنْها فرمائن ٿيون: ڪڏهن ڪڏهن پورو پورو  مهينو گذري ويندو هو، پاڻ سڳورن صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ جي گهر مبارڪ ۾ باھ نه ٻرندي هئي.^([3]) هڪ روايت ۾ آهي: حضرت عائشه صِديقه رَضِىَ اللهُ عَنْها پنهنجي ڀاڻيجي حضرت عروه بن زُبير کي فرمايو: اي ڀاڻيجا! ڪڏهن ڪڏهن