Book Name:2 Khatarnak Bhediya
کښې هم ډير خلق داسې دي د چا سره چې مال نه وي، د غريبئ ژوند تيروي، هغوئي دُعاګانے کوي: اے الله پاکه! مونږ له مال راکړې، مونږ به د هغه مال په ذريعه نيک کارونه کوو، د غريبانانو مدد به کوو، د بے وسو ملاتړ به جوړيږو. خو افسوس! کله چې هغوئي ته مال ميلاؤ شي، د هغوئي غريبي په مالدارئ کښې بدله شي نو د الله پاک سره کړي ټولې وعدې هيرې کړي، د مال په ذريعه د غريبانانو، بے وسو مرسته كول خو غټه خبره ده هغوئي ته په ښه نظر هم نه ګوري. ياد ساتئ! قرآنِ کريم دا طرزِ عمل د منافقانو انداز ګرځوي او يقيناً دا د يو رښتيني مسلمان کردار نه شي کيدے.[1]
کاش! چې د مال و دولت د محبت په ځائے مونږ ته د عشقِ رسول دولت نصيب شي. شيخِ طريقت، اميرِ اهلِسُنَّت دَامَتْ بَرَکَاتُہُمُ الْعَالِیَه په بارګاهِ رسالت کښې عرض کوي:
مُجھ کو دنیا کی دولت نہ زَر چاہئے شاہِ کوثر کی میٹھی نَظَر چاہئے
ذَوق بڑھتا رہے اَشْک بہتے رہیں مُضطَرِب قَلب اور چَشمِ تر چاہئے
بس مدینے میں دوگز زمیں دیجئے اور نہ کچھ اے شہِ بحر و بر چاہئے[2]
صَلُّوۡا عَلَى الۡحَبِيۡب صَلَّى اللّٰهُ عَلٰى مُحَمَّد