په دې آيت کښې د انبيائے کرامو عَـلَـيْهِمُ السَّلَام خپل مينځ کښې په يو بل باندې د فضيلت لرلو بيان دے. تفسير صِراطُ الْجِنان کښې دي: نبي کيدلو کښې ټول انبيائے کرام برابر دي، اصلِ نبوت کښې د دوئي په مينځ کښې فرق نشته. خو مرتبے ئې جُدا جُدا دي، په خصائصو او کمالاتو کښې ئې فرق دے، درجے ئې مختلفې دي، بعضې د بعضو نه اعلٰي دي او زمونږ آقا صَلَّى اللهُ  عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د ټولو نه اعلٰي دے.^([1])

سب سے اولیٰ و اعلی ہمارا نبی                                                                                 سب سے بالا و والا ہمارا نبی

ملک کونین میں انبیا تاجدار                                                                                                 تاجداروں کا آقا ہمارا نبی

انبیا سے کروں عرض کیوں مالکو!                                                                کیا نبی ہے ہمارا تمہارا نبی^([2])

صَلُّوْا عَلَی الْحَبیب!         صَلَّی اللّٰہُ عَلٰی مُحَمَّد                                                 

(4) د غوثِ پاک نظرِ کرم او په زړۀ کښې د الله پاک ذِکر پيدا کيدل

پارہ:29، سورۂ مرسلات   پينځم آيت کښي ارشاد دے:

فَالْمُلْقِیٰتِ ذِكْرًاۙ(۵)

ترجمه: بيا قَسَم د ذِکر اِلقا کوونکو.

      د دې آيت معنٰی مونږه اوريدلي وه چې اوليائے کرام د خلقو په زړونو کښې ذِکر اچوي يعني د اوليائے کرامو په صحبت کښې د ناستې او د هغوئي د نظرِ کرم په بَرَكت د هغوئي په توجه سره زړه کښې د ايمان نور زياتيږي، د ايمان خوږوالے نصيب کيږي، عبادت کښې زړه لګي، زړۀ نه د ګناهونو خيرے او ګندګي لرې کيږي، زړه په ذِکر او فکر کښې مشغول شي او د الله پاک په ذِکر آباد شي.