شوقِ عِلمِ دين

حضرتِ سَيدُنا شَيخ عَبدُ القادِر جِيلاني رَحْمَةُ الله تَعَالىٰ عَلَيه جي عِلمِ دين حاصِل ڪرڻ جو انداز تمام نِرالو هو، پاڻ رَحْمَةُ الله تَعَالىٰ عَلَيه فرمائن ٿا: مان پنهنجي طالِبِ عِلمي جي زماني ۾ استادن کان سبق وٺي  جنگل ڏانهن نڪري ويندو هئس، پوءِ بَيابانن ۽ وِيرانن ۾ ڏينهن هجي يا رات، آنڌي هجي يا مُوسلا ڌار برسات، گرمي هجي يا سردي پنهنجو مُطالَعو جاري رکندو هئس، ان وقت مان پنهنجي مٿي تي هڪ ننڍڙو عِمامو ٻڌندو هئس ۽ معمولي سبزي کائي پيٽ جي بک مٽائيندو هئس، ڪڏهن ڪڏهن هي سبزي به نه ملندي هئي، ڇوته بک جي ڪري ٻيا فقير به هوڏانهن جو رُخ ڪندا هئا، اهڙي موقعن تي مون کي شَرم ايندو هو ته مان دَرويشن جي حق تلفي ڪيان، مجبوراً اتان هليو ويندو هئس ۽ پنهنجو مُطَالعو جاري رکندو هئس، پوءِ ننڊ ايندي هئي ته خالي پيٽ ئي پٿرين کان ڀريل زمين تي سمهي رهندو هئس۔ (قلائد الجواہر، ص۱۰ملخصاً)

مٺا مٺا اسلامي ڀائرو! ٿورو غور ڪيو ته ايترين مشقتن ۽ تڪليفن کي برداشت ڪندي پاڻ رَحْمَةُ الله تَعَالىٰ عَلَيه عِلمِ دين حاصل ڪيو، ان جي باوجود ڪڏهن به