Book Name:Maut Ka Akhri Qasid
ويندي، نه توبھ ڪندو آهي، نه پنهنجي گناھن ۾ غور. [1]
یہ ترا جسم جو بیمار ہے تشویش نہ کر یہ مَرَض تیرے گناہوں کو مِٹا جاتا ہے
اصل بربادکُن اَمراض گناہوں کے ہیں بھائی! کیوں اِس کو فراموش کیا جاتا ہے[2]
صَلُّوۡا عَلَى الۡحَبِيۡب صَلَّى اللّٰهُ عَلٰى مُحَمَّد
پيارا اسلامي ڀائرو! الله نه ڪري، جيڪڏهن بيماري اچي وڃي ته ان مان عبرت حاصل ڪرڻ گهرجي. حُجةُ الاسلام امام محمد بن محمد غزالي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائن ٿا: مريض کي گهرجي ته موت کي ڪثرت سان ياد ڪري * توبھ ڪندي موت جي تياري ڪري * هميشه الله پاڪ جي حمد ۽ ثناء ڪري * خوب روئي روئي ڪري دعا گهري * الله پاڪ جي بارگاھ ۾ عاجزي ۽ انڪساري جو اظهار ڪري * الله خالق ۽ مالڪ کان مدد گهري * مناسب علاج ڪرائي * شڪوه شڪايت نه ڪري * تيمارداري ڪرڻ وارن جي عزت ۽ احترام ڪري * ۽ جڏهن شفا نصيب ٿئي ته الله پاڪ جو شڪر ادا ڪري.[3]
اے رَبّ کے حبیب آؤ! اے میرے طبیب آؤ اچّھا یہ گناہوں کا بیمار نہیں ہوتا
گو لاکھ کروں کوشش اِصلاح نہیں ہوتی پاکیزہ گناہوں سے کِردار نہیں ہوتا
یہ سانس کی مالا اب بس ٹوٹنے والی ہے دل آہ! مگر اب بھی بیدار نہیں ہوتا