معلومه شوه چې د ضرورت مطابق خواري مزدوري کول، د حلال رزق ګټلو د پاره منډې ترړې وهل هم عِبادت دے۔

د جنَّت او د دوزخ مکالمه

پۀ يو حديثِ پاک کښي دي: د دوزخ او د جنَّت ترمينځه بحث وشو (يعنې پۀ خپل مينځ کښې د دواړو خبرې اترې وشوې)، دوزخ ووئيل:ماته د ظالمانو او متکبره خلقو سره فضيلت راکړے شوےدے(يعني زۀ هٰغه يم، پۀ کوم کښې چې به ظالِمان او تکبر کوونکي خلق اچولے کيږي،) جنَّت ووئيل: زۀ هٰغه يم پۀ کوم کښې چې به کمزوري او غريبانان خلق داخلولے شي۔ ^([1])

تاج و تخت و حکومت مت دے                                              کثرتِ مال و دولت مت دے

اپنی رِضا کا دے دے مُژدہ                                                                        یااللہ! مِری جھولی بھر دے([2])

د ذِلت پۀ ځائے کښې ودريدل

حضرت ابراهيم بن اَدهَم رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: ما ته دا خبره رارسيدلې ده چې کوم بنده د حلال رزق پۀ لټون کښې د ذِلت پۀ ځائے کښې ودريږي، د هغۀ د پاره جنَّت واجِب شي۔ ^([3])

ستا پيشه مُبارکه ده

د حضرت عبد الله بن عبّاس رَضِىَ اللهُ عَـنْهما نه روايت دے: يو ځل يو کَس پۀ بارګاهِ رسالت کښې حاضر شو او عرض يـې وکړو: يا رسولَ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! زما د پيشې پۀ باره کښې تاسو څۀ ارشاد فرمايئ؟ اوئې فرمائيل: څۀ کار کوې؟ عرض يـې وکړو: زۀ کپړې جوړووم (پۀ پښتو کښې چې کوم ته جولا وئيلے کيږي)۔ رسولِ هاشمي، مکي مَدَني صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم