Book Name:Imam e Hussain Ki Seerat
محبت کووم. بے شکه زه، تۀ، دا دواړه (يعنې حَسَن او حُسَين) او دا اوده (يعنې حضرت عَلِـىُّ المُرتضٰی رَضِىَ اللهُ عَـنْهُم) به د قيامت په ورځ په يو ځائے کښې يو.[1]
ہر صحابئ نبی! جنّتی جنّتی سب صحابیات بھی! جنّتی جنّتی
چار یارانِ نبی! جنّتی جنّتی حضرتِ صدّیق بھی! جنّتی جنّتی
اور عُمرِ فاروق بھی! جنّتی جنّتی عُثمانِ غنی! جنّتی جنّتی
فاطمہ اور علی! جنّتی جنّتی حسن اور حسین بھی! جنّتی جنّتی
والِدَین نبی! جنّتی جنّتی ہر زوجۂ نبی! جنّتی جنّتی
اور ابو سُفیان بھی! جنّتی جنّتی ہیں معاویہ بھی! جنّتی جنّتی([2])
د حَسَن او حُسَين رَضِىَ اللهُ عَـنْهُما د پاره رڼا شوه
د صحابئ رسول حضرت ابو هريره رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ نه روايت دے: يوه ځل د شپې وخت وو، سرکارِ عالي وقار، مکي مدني تاجدار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د ماسخُتن لمُونځ جَمعه ورکوله، دواړه شهزادګان امامِ حَسَن او امام حُسَين رَضِىَ اللهُ عَـنْهُما هم هلته موجود وو، کله چې به خوږ آقا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم سجدې ته تللو نو دواړه شهزادګان به د هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په ملا مبارکه كښيناستل، کله چې به هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د سجدې نه سر راپورته کولو نو هغوئي به ئې په نرمئ سره رانيول او په زمکه باندې به ئې پريښودل، چې کله به هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم بيا سجدې ته تللو نو دواړو شهزادګانو به بيا داسې کول، کله چې هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم لمُونځ پوره کړو نو دواړه شهزادګان ئې په غيږه کښې کښينول، حضرت