Book Name:Imam e Hussain Ki Seerat
هغوئي خاموشه پاتې شول، بيا د هغوئي د قبر خاورې ما له جواب راکړو، اوئې وئيل: آيا تا ته پته ده چې ما د خپلو اوسيدونکو څه حال اوکړو؟ ما د هغوئي نه غوښه را اوشوکوله، جامې مې ترې اوشلولې، د هغوئي سترګې مې د ويلې کولو سره د خاورو سره خاورې کړې، د هغوئي جوړونه مې بيل بيل کړل، د هغوئي هډوکي مې مات کړل او د هغوئي بدنونه مې خراب کړل او په هغوئي باندې آفتونه اوګږده شول.[1]
مصيبت خو په قبرونو كښې دننه دے
د رسولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د نمسي حضرت امام حُسَين رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ په باره کښې روايت دے چې هغوئي به کله قبرونو ته کتل نو فرمائيل به ئې: د بره نه دا قبرونه څومره ښه ښكلي ښکاري خو مصيبت خو د دې دننه دے، الله! الله! اے د الله بندګانو...! په دُنيا کښې مه مشغوليږئ! بے شکه قبر د عمل کور دے (يعنې هلته به درسره هم صرف اعمال ځي)، نيک اعمال اوکړئ! په دې کښې غفلت مه کوئ...!![2]
قبر روزانہ یہ کرتی ہے پُکار مجھ میں ہیں کیڑے مکوڑے بیشمار
یاد رکھ! میں ہوں اندھیری کوٹھڑی تجھ کو ہو گی مجھ میں سُن! وحشت بڑی
میرے اندر تُو اکیلا آئے گا ہاں مگر اعمال لیتا آئے گا
گُھپ اندھیری قبر میں جب جائے گا بےعمل! بےانتہا گھبرائے گا
کر لے توبہ ربّ کی رحمت ہے بڑی قبر میں ورنہ سزا ہو گی کڑی([3])