راغے، قُربان شم د اَمِیرِ اهلسنّت دَامَـتْ بَـرَكَـاتُـهُـمُ الْـعَـالِـيَـهْ د عشقِ رسول نه! هغوئي فوراً د محبوبِ كريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د مبارك ښار د پيشو بچے په ډيره مينه محبت په دواړو لاسو كښې را اوچت كړو او د شفقت نه ډك نظر سره ئې ورته كتل شروع كړه، بيا ئې اوفرمائيل: د دې قدمونه په هغه ځايونو لګيدلي دي چرته چې زما د محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم مبارك قدمونه لګيدلي دي، د دې ښپې ښكلول پكار دي.^[1]

صَـــلُّـــوْا  عَـــلَـی   الْــحَـــبِــيْــب!                                                                صَـلَّـی اللهُ   تَعالٰـی عَلـٰی   مُـحَـمَّد

د ”مدينه“ 5 حروفو په نسبَت د عاشِقِ مدينه 5 اداګانې

     اے عاشِقانِ رسول! شيخِ طريقَت، اَمِیرِ اهلسنّت  دَامَـتْ بَـرَكَـاتُـهُـمُ الْـعَـالِـيَـهْ   به د مدينے مُنَوَّرې ډير خيال ساتلو: (1) د هغوئي عادت مبارك دا وو چې څومره به ممكنه وه، ګنبدِ خضرٰى طرف ته به ئې نه شا كوله، (2) اَمِیرِ اهلسنّت  دَامَـتْ بَـرَكَـاتُـهُـمُ الْـعَـالِـيَـهْ   به د مدينے مُنَوَّرې د هر څيز ډير ادب كولو (3) د اَمِیرِ اهلسنّت  دَامَـتْ بَـرَكَـاتُـهُـمُ الْـعَـالِـيَـهْ   يوه ښكلې ادا دا هم ده چې هغوئي د مدينے مُنَوَّرې مباركه خاوره باقاعده د سلائې په ذريعه په سترګو كښې د رانجو په ځائ لګوي. يو ځل اوليدلے شو چې اَمِیرِ اهلسنّت