Book Name:Ahl e Taqwa Kay 4 Ausaf
بھائیو! گر خُدا کی رِضا چاہئے آپ پڑھتے رہیں باجماعت نَماز([1])
صَلُّوا عَلَی الْحَبِیب صَلَّی اللهُ علٰی مُحَمَّد
د تقویٰ دارو دريم صِفت الله پاک دا بيان کړو:
َ وَ مِمَّا رَزَقْنٰهُمْ یُنْفِقُوْنَۙ(۳) (پارہ :1 ، سورۀ بقرہ :3)
ترجمهٴ کنزُ العِرفان: او زمونږ له طرفه ورکړي شوي رزق (مال) نه څۀ (زمونږ پۀ لار كښې) خرچ كوي۔
حِرص، هَوَس، لالچ او د مال محبت دا هٰغه بنيادي بيمارۍ دي کومې چې انسان د هدايت د لارې نه منع کوي۔ ابو جهل ته معلومه وه چې مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم رښتونے نبي دے، بيا هم هغۀ ايمان قبول نکړو، ولې؟ ځکه چې د هغۀ پۀ زړۀ کښې حسد وو، د سردارۍ هوس وو، دغه شان عُتبه، شَيبه، ابو لـهب وغيره ته معلومه وه، منل يـې چې اِسلام رښتونے دِين دے او مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم رښتونے نبي دے خو د هغۀ پۀ زړۀ کښې هوس وو، حِرص وو، ځکه هغۀ د هدايت نه محرومه پاتې شو۔
يو ځل د خوږ نبي، مکي مَدَني، مُحَمَّد عربي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم پۀ خدمت کښې د رُوم ملک نه د غير مسلمو يوه ډله راغله، دې ډلې ته د نجران ډله وئيلے شي۔ پۀ دې ډله کښې اَبُو حارثه نومې يو غير مسلمه او د هغۀ ورور کُوز بن علقمه هم شامل وو۔ چې کله دا خلق د مدينے منورې طرف ته راتلل نو پۀ لاره کښې د ابو حارثه خچر وخوئيدو۔ پۀ دې باندې د هغۀ ورور کُوز بن علقمه د خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم پۀ شان کښې د ګستاخۍ جمله ووئيله، دا يـې چې واوريدل نو اَبُو حارثه کوم چې غير