بخښونکے آقا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمائي: زۀ به د خپل جيب نه د ګوتې د يو بند برابر سپين کاغذ راوباسم او بِسمِ الله به ولولم او د نيکو پۀ تَله کښې به يـې کيږدم، د دې پۀ برکت به د هٰغه کَس د نيکو تَله درنه شي۔

مَحشر میں گنہگار کا پَلَّہ ہُوا بھاری                                                                                           پَلّہ پر جو وہ قربِ ترازو نظر آیا

دلته به د هٰغه کَس د نيکو تَله درنه شي، ورسره به پۀ محشر کښې شور شي: کامياب شو، کامياب شو، د هغۀ د نيکو تَله درنه کړے شوه، اوس دا جنَّت ته بوځئ۔۔۔!!

یہ سَماں دیکھ کے محشر میں اُٹھے شور کہ واہ                                 چشمِ بَدْ دُور ہو! کیا شان ہے! رُتْبہ کیا ہے

صَدْقے اِس رَحْم کے، اس سایۂ دامن پہ نثار                     اپنے بندے کو مصیبت سے بچایا کیا ہے^([1])

چې کله فرښتے هٰغه کَس د جنَّت طرف ته بوځي نو هغۀ به عرض وکړي: اے فرښتو! لږې ودريږئ! زۀ دې بزرګ ته څۀ عرض کووم! بيا به هغۀ عرض وکړي: زما مور پلار دې پۀ تاسو باندې قربان شي! ستاسو مخ څومره نُوراني دے، تاسو څومره د اعلیٰ اخلاقو والا يئ، تاسو زما پۀ اوښکو باندې رحم وکړو او زما ګناهونه مو معاف کړل، تاسو څوک يئ؟ ارشاد به وشي: زۀ ستا نبي مُحَمَّد (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم) يم او دا ستا هٰغه دُرُودِ پاک وو کوم چې تا پۀ ما باندې وئيلے وو، ما دا هم د ننۍ ورځې د پاره محفوظ ساتلے وو۔ ^([2])

وہ پرچہ جس میں لکھا تھا دُرود اس نے کبھی                                     یہ اس سے نیکیاں اس کی بڑھانے آئے ہیں^([3])