ترجمو ڪنزالعرفان: ۽ بيشڪ توهان اسان وٽ اڪيلا آيا جيئن اسان توهان کي پهريون ڀيرو پيدا ڪيو هو ۽ توهان پنهنجي پٺيان اهو سڀ مال ۽ متاع ڇڏي آيا جيڪو اسان توهان کي ڏنو هو.^[1]

            هي آيت پڙهندي ئي ساھ پرواز ڪري ويو.^[2]

* خليفو هارون الرشيد به نهايت رعب ۽ دٻدٻي وارو بادشاھ هو، جڏهن سندس موت جو وقت آيو ته ان پنهنجو ڪفن گهرايو ۽ ان کي ابتو سبتو ڪري باربار ڏسڻ لڳو، پوءِ هي آيت پڙهيائين:^[3]

مَاۤ اَغْنٰى عَنِّیْ مَالِیَهْۚ(۲۸) هَلَكَ عَنِّیْ سُلْطٰنِیَهْۚ(۲۹)

ترجموڪنزالعرفان: منهنجو مال منهنجي ڪنهن ڪم نه آيو. منهنجو سڄو زور ويندو رهيو.^[4]

* خليفو مُعۡتَصِم نهايت ظالم ۽ سخت دل بادشاھ هو، جڏهن ان جو آخري وقت آيو ته هي پنهنجي بستر تي تڙپندو هو ۽ باربار چوندو هو: لَوْ عَلِمْتُ اَنَّ عُمْرِی ھَکَذَا قَصِیْرٌ مَا فَعَلْتُ جيڪڏهن مون کي خبر هجي ها ته منهنجي عمر ايتري گهٽ آهي ته مان بادشاهي نه ڪيان ها.^[5]

اي عاشقانِ رسول! غور فرمايو! هي بادشاهن جا عبرتناڪ جملا آهن، اهي بادشاھ جن زندگي عيش و عشرت ۾ گذاري، خزانن جا انبار سندن اختيار ۾ رهيا، خادمن ۽ خامياڻين جي سندن وٽ ڪا ڪمي نه هئي پر جڏهن دنيا مان