سُبْحٰنَ اللہ! زما د خوږ آقا مُحَمَّد مصطفٰے  صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د پاک کلام څومره ځانګړے شان دے۔۔۔!! يو زمونږ پۀ شان بے کاره خلق وي * چې پۀ غصه کښې يي  نو ګډې وډې وائي * که خوشحاله وي نو پته نه لګي چې څۀ وائي * که د چا تعريف شروع کړي نو د دروغو مبالغو نه کار اخلي * که د چا بد بيانول شروع کړي نو د دروغو الزامونه پرې لګوي خو قربان شم! دا زما د خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم مبارک کلام دے * که د جلال پۀ حالت کښې وي، نو بيا هم حق وائي * که خوشحاله وي نو بيا هم حق فرمائي * غرض دا چې پۀ کوم حالت کښې هُم وي د دې ژبې مبارکې نه چرې هم غلطه خبره خو غټه خبره ده، يو غلط حرف هم چرې نه دے ادا شوے۔

د چا هره خبره چې د خدائے وحي ده

الله پاک پۀ قرآنِ کريم کښې د حضور نبي کريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم شان بيانوي او فرمائي:

وَ مَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوٰىؕ(۳) اِنْ هُوَ اِلَّا وَحْیٌ یُّوْحٰىۙ(۴) (پارہ:27، سورۂ نَجْم :3 ، 4)

[مفهوم] ترجمهٴ کنزُ العِرفان: او هغۀ خبره پۀ [خپل] خواهش نه کوی، هغه وحي وي چې هغۀ ته کيږي۔

د قرآنِ کريم مشهور مفسر، حکيم الاُمّت مفتي احمد يار خان نعيمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د دې آيت لاندې فرمائي: د دې آيتونو دوه مطلبونه کيدے شي: (1): خوږ محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د فَنَا فیِ اللہ هٰغه اوچتې درجے ته رسيدلے وو چې د هغوئي د خُلې مبارکې نه کومه خبره هم ووځي نو خُله خو د محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم وي خو کلام د رَبِّ رحمان وي، يعنې کلام د رَبّ وَاحِد لاشَرِيک دے خو جاري کيږي د دې خُلې مبارکې نه (2): دويم مطلب دا دے چې د خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د خُلې مبارکې نه کومه خبره هم جاري شي، د هغې به دوه صورتونه وي: وړومبے صورت