د مجرمانو د پاره جَهنَّم

اِنَّهٗ مَنْ یَّاْتِ رَبَّهٗ مُجْرِمًا فَاِنَّ لَهٗ جَهَنَّمَؕ-لَا یَمُوْتُ فِیْهَا وَ لَا یَحْیٰى(۷۴) وَ مَنْ یَّاْتِهٖ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصّٰلِحٰتِ فَاُولٰٓىٕكَ لَهُمُ الدَّرَجٰتُ الْعُلٰىۙ(۷۵) جَنّٰتُ عَدْنٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِیْنَ فِیْهَاؕ-وَ ذٰلِكَ جَزٰٓؤُا مَنْ تَزَكّٰى۠(۷۶)

[مَفهُوم] ترجمهٴ كنزُالاِيمان: بيشکه څوک چې د خپل رب په بارګاه کښې مجرم جوړ شوے راشي نو ضرور د هغه د پاره جَهنَّم دے چې په هغې کښې به نه مري او نه به جوندے کيږي او څوک چې د هغه په بارګاه کښې د ايمان سره راشي چې ښه کارونه ئې کړي وي نو هُم د هغوئي درجے دي اوچت د اوسيدلو باغونه چې د هغې نه لاندې نهرونه بهيږي، هميشه به په هغې کښې اوسيږي او دا بدله ده د هغه څوک چې پاک شو۔

      د دې آیتونو په تفسیر کښې مُفَسِّرِینِ کرام فرمائي: مُجرِم یعنی څوک چې کافِر دے یا ګنهګار دے که دا په هُم دې حالت کښې د ایمان راوړلو نه بغیر او توبه کولو نه بغیر د دُنیا نه لاړو نو په ورځ د قیامت به د جهنّم حقدار وي، نه به هغه ته په جهنّم کښې مرګ راځي او نه به په سکون سره ژوندے اوسيدے شي او کوم خوش نصیبه چې د ايمان په حالت کښې په نيکو کولو کولو کښې د دُنيا نه لاړو ، د هغه د پاره اوچت