(يعنې بے هوده) بکواس کوونکے وي. ^([1])

د قرآنِ کريم مشهور مفسر، حکيم الاُمّت مفتي احمد يار خان نعيمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: دا عيبونه (يعنې پيغورونه ورکول، لعنت وئيل او فحش بکواس، دا) پۀ رښتوني مسلمان کښي نه وي، خپل عيبونو ته نۀ کتل، د نورو مسلمانانو عيبونه لټول، هر يو ته ستغې سپورې وئيل د اِسلام د شان خلاف دي. بعضې خلق ځناورو، هوا ته کنځلې کوي، بعضې خلق کنځلې مخکښې کوي او خبرې وروستو کوي، دا ټول دې د دې حديثِ پاک نه عبرت واخلي. ^([2])

(3): د جهالت د نخښو نه بچ اوسئ!

خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! د حضرت ابو ذَر غفاري رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ د واقعې نه دريم سبق دا ميلاو شو چې د کوم مسلمان دننه د جهالت د زمانے اثر وي * د هغۀ پۀ کردار کښې * اخلاقو کښې * انداز کښې * طور طريقو کښې د جهالت د زمانے والا څۀ بد عادت وي، دا خبره د خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم هيڅکله هم خوښه نه ده. رسولِ اکرم، نورِ مُجَسَّم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم تشريف هم دې د پاره راوړے دے چې خلق د جهالت د تيارو نه راوباسي او د اِسلام نُور ورته عطا کړي. پۀ 13 سيپاره، سورۀ ابراهيم، آيت: 1 کښې ارشاد دے:

 كِتٰبٌ اَنْزَلْنٰهُ اِلَیْكَ لِتُخْرِ جَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمٰتِ اِلَى النُّوْرِ ﳔ (پارہ13،سورۂ ابراہیم:1)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: دا يو کتاب دے کوم چې مونږه ستا طرف ته نازل کړے دے د پاره د دې چې تۀ خلق د هغوئي د رَبّ پۀ حُکم د تِيارو نه راوباسې د رڼـا طرف ته.