فرمان ته راورسيدم:

وَ اِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْﭪ(۱۰) (پارہ:30، التکویر: 10)

[مفهوم] ترجمهٴ کنزُ الْعِرفان: او چې کله به اعمالنامې سپړدلے کيږي (۱۰)

نو هغه اووئيل: اے وينزې! زه تا د الله پاک د رضا د پاره آزادووم، دا شراب توئي کړه!. بيا هغه زه د ځان خوا ته اوبللم او اوئې وئيل: زما وروره! تۀ څه وائې؟ آيا الله پاک به زما توبه قبوله کړي؟ ما په جواب کښې دا آيت اولوستو:

اِنَّ اللّٰهَ یُحِبُّ التَّوَّابِیْنَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِیْنَ (پارہ:2، البقرۃ: 222)

[مفهوم] ترجمهٴ کنزُ الْعِرفان: بيشکه الله د ډيرې توبې کوونکو سره محبت فرمائي او ډير صفا سُتهره اوسيدونکي خوښوي (۲۲۲)

 (دا يـې چې واوريدل نو هغه توبه اوکړه). ^([1])

محبّت میں اپنی گُما یاالٰہی!       نہ پاؤں میں اپنا پتا یاالٰہی!

رہوں مَست وبے خُود میں تیری وِلا میں پِلا جَام ایسا پِلا یاالٰہی!

بنادے مجھے نیک نیکوں کا صدقہ   گناہوں سے ہر دَم بچا یاالٰہی!

عِبادت میں گُزرے مری زندگانی   کَرم ہو کَرم یاخدا! یاالٰہی!^([2])

سُبْحٰنَ اللہ! دا د قرآنِ کريم اثر دے...!! دا پاک کتاب د هدايت کتاب دے، کوم خوش قِسمته چې دا اولولي، په دې باندې په رښتوني زړۀ سره د پوهيدو کوشش اوکړي، د هغه د پاره د هدايت دروازې برسيره شي.

صَـــلُّـــوْا  عَـــلَـی   الْــحَـــبِــيْــب!            صَـلَّـی اللهُ   تَعالٰـی عَلـٰی   مُـحَـمَّد