يو حديثِ پاک د زده کولو د پاره۔ بعضې وخت مونږ لرې سفر کوو نو ورسره د دريو څلورو کارونو سوچ هم وکړو چې ځه! هسې هم ځم، ورسره به دا دوه کارونه هم وکړم۔ د هغوئي جذبے ته وګورئ! پۀ دومره اوږد سفر کښې يـې بَل هيڅ څۀ نيت نشته، صرف بس هم يو حديث شريف زده کول دي۔ سُبْحٰنَ اللہ!

چې کله حضرت ابو درداء رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ د هغوئي دا جذبه وليدله نو هٰغه  چې د کوم حديثِ پاک د زده کولو د پاره راغلے وو، د هغې د ښودلو نه مخکښې ورته هغوئي يو بَل حديثِ پاک بيان کړو، اوئې فرمائيل: ما د رسولِ ذِيشان، مکي مَدَني سلطان صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم نه اوريدلي دي: څوک چې د عِلم زده کولو د پاره پۀ يوه لاره باندې روان شو نو الله پاک به هغۀ د جنَّت پۀ لاره باندې روان کړي۔ فرښتے د هغۀ د پاره خپلې وزرې غوړوي۔ بے شکه د عالِم فضيلت پۀ عبادت ګزاره باندې داسې دے لکه څنګه چې د څوارلسمې د سپوږمۍ فضيلت پۀ ستورو باندې وي۔ د عالِم د پاره د زمکې او د اسمان ټول مخلوق تر دې پورې چې پۀ اوبو کښې مهيان [کبان] هم د بخښنې دعاګانې کوي۔ بے شکه علماء د انبيائے کرامو وارثان دي او انبيائے کرام علَيهِمُ السَّلام پۀ وراثت کښې دِرهَم او دِينار يعني مال او دولت وغيره نه پريږدي، هغوئي خو د عِلم وارثان جوړوي، چا چې عِلمِ دِين زده کړو، هغۀ د  انبياؤ د وراثت نه ډيره لويه حصه حاصله کړله۔

 سُبْحٰنَ اللہ! لکه چې حضرت ابو درداء رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ هٰغه نيک انسان ته دا بيانول چې اے د حديثِ پاک پۀ طلب کښې سفر کوونکيه! دا مۀ ګڼه چې ستا دا سفر د يو وړوکي مقصد د پاره دے، نه! نه۔۔۔!! تا ډير د فضيلت والا کار کړے دے، کوم بنده چې دا سفر کوي، د حديثِ پاک زده کولو د پاره ووځي، الله پاک د هغۀ د پاره د جنَّت لاره اسانوي،