شپيلۍ به ووهلے شي، بيا به هم پۀ هٰغه سعت زرګونو کاله زاړه مړي هم د خپلو قبرونو نه راپاڅي. ^([1])

مړو ته اواز کول څنګه دي...؟

خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! نور پۀ دې واقعه دا غور هم وکړئ چې حضرت ابراهيم عَلَیْهِ السَّلَام څلور مرغۍ راواخستې او يـې ذبح کړې، بيا يـې د هغو غوښه د يوې بَلې سره ګډه وډه کړه، بيا يـې هغه غوښه لرې پۀ غرونو باندې کيښوده، د دې نه پس يـې څۀ وکړل، الله پاک فرمائي:

ثُمَّ ادْعُهُنَّ (پارہ:2، البقرہ:260)

ترجمہ ٔکنزُالعِرفان: بيا هغوئي را اُوبله.

 دلته لږه د پوهيدلو خبره ده * انسانان نۀ بلکې مرغۍ دي * ژوندۍ نه بلکې مړې دي * نزدې نه دي بلکې لرې دي. الله پاک حکم وکړو او حضرت ابراهيم عَلَیْهِ السَّلَام هٰغه مړو مرغو ته د لرې نه غږ وکړو: تَعَالِیْنَ يعنې * اے بانګي! دلته راشه * اے کونترې! دلته راشه * اے طاؤسه! دلته راشه * اے ټپوسه! دلته راشه.

د دې نه دا معلومه شوه چې مړو ته غږ کول شِرک نشي کيدے، که مَعَاذَ الله! دا شِرک وے نو الله پاک به دغه مړو مرغو ته د غږ کولو حکم نه کولو، نۀ به حضرت ابراهيم عَلَیْهِ السَّلَام چرې داسې رابللې.

اوس لږه د سوچ خبره ده، چې مړ طاؤس، کونتره، ټپوس وغيره ته غږ کول شِرک نه دے نو انسان خو اَشرفُ المخلوقات دے چې کله د دُنيا نه لاړ شي، هغۀ