Book Name:Shehar e Muhabbat
ځل يـې اونه فرمائيل بلکې د نوم بدلولو سره يـې ووفرمائيل: یَا طَیْبہ! یَا طَابَہ! یَا مَسْکِینَہ!
سُبْحٰنَ اللہ! چې زمونږه رَبِّ رحمان د مدينے منورې ذِکر داسې پۀ محبّت سره کوي نو بيا عِبَادُ الله (يعنې د الله پاک بندګان) دې د مدينے منورې ذِکر ولې نه کوي؟
سب پُکارو! جھوم کر میٹھا مدینہ مرحبا! کر کے خم سب اپنا سَر میٹھا مدینہ مرحبا!
ڈوبا رہتا ہے مدینہ روشنی میں ہر گھڑی شام ہو یا ہو سحر میٹھا مدینہ مرحبا!
عظمتیں ہیں، رفعتیں ہیں، نعمتیں ہیں، برکتیں رحمتیں ہیں ہر ڈگر میٹھا مدینہ مرحبا!
اس لئے تو ہم کو پیارا ہے مدینہ رہتے ہیں اس میں شاہِ بحر و بَر میٹھا مدینہ مرحبا!
جو مدینے آ گیا، عطّار آ کر مَر گیا وہ بڑا ہے بختور میٹھا مدینہ مرحبا!([1])
د غريبانانو، فقيرانو ايسارونکے ښار
خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! الله پاک چې پۀ تورات شريف کښې مدينے منورې ته غږ وکړو نو اوئې فرمائيل: یا مَسْکِیْنَۃُ! يعنې اے د سکون او قرار والا زمکې۔
سُبْحٰنَ اللہ! دا هم د مدينے منورې فضيلت دے، اَلْحَمْدُ لِلّٰہ! * مدينه طيبه هٰغه پاکه زمکه ده چرته چې سکون ميلاويږي * قرار نصيب کيږي * غمژن زړونه دلته د راتلو سره قرار بيامومي * غم زپلي چې دلته راشي نو د غمونو نه قرار بيامومي * آؤ! آؤ! هم دا مدينه منوَّره ده، لکه څنګه چې زمونږه خوږ آقا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د هر بے يار او مددګار د پاره د پناه ځائے دے، هم داسې مدينه طيبه هم د هر غريب د پاره وطن دے۔
مدینے کے خطّے، خُداتجھ کو رکھے غریبوں، فقیروں کے ٹھہرانے والے([2])