خواجۂ خواجگاں مُعِیْنُ الدِّیْن         فَخْرِ کون ومکاں مُعِیْنُ الدِّیْن

خواجه صاحب تي پِيرِ ڪامِل جي نوازشات

خواجه غريب نواز رَحۡمَةُ اللهِ عَلَيۡه فرمائن ٿا: مان بغداد شريف ۾ خواجه جنيد جي مسجد ۾ پنهنجي پير و مرشد حضرت خواجه عُثمان هاروَنِي رَحۡمَةُ اللهِ عَلَيۡه جي خدمت ۾ حاضِر ٿيس، ان وقت روءِ زمين جا وڏا وڏا مشائخِ ڪرام وٽن حاضِر هئا، مون پيرِ ڪامِل جو ادب ڪيو، پير و مرشِد فرمايو: ٻه رڪعت نماز ادا ڪريو! مون نماز ادا ڪئي۔ پوءِ فرمايائون: قبلي ڏانهن منهن ڪري ويھي رهو! مان ويهي رهيس، حڪم ٿيو: سورت بقره جي تِلاوت ڪر! مون سورت بقره جي تلاوت شروع ڪئي، فارغ ٿيس ته حڪم فرمايائون: 21 ڀيرا درودِ پاڪ پڙھو! مون درودِ پاڪ پڙھيو۔ بعد ۾ فرمايائون: اسان وٽ هڪ ڏينهن ۽ رات جو مجاهدو ٿيندو آهي، لهٰذا هڪ ڏينهن ۽ رات عبادت ۾ مشغول رهو! خواجه صاحب رَحۡمَةُ اللهِ عَلَيۡه فرمائن ٿا: مون هڪ ڏينهن ۽ رات عبادت ۾ گذاري، اڳئين ڏينهن پير و مرشد جي خدمت ۾ حاضِر ٿيس ته فرمايائون: آسمان ڏانهن ڏسو! مون آسمان ڏانهن نهاريو، فرمايائون: ڪيستائين نظر اچي پيو، مون عرض ڪيو: عرشِ اعظم تائين۔ پير و مرشد فرمايو: زمين ڏانهن نهار! مون زمين ڏانهن نهاريو۔ پڇيائون: ڪيتري تائين ڏسين ٿو؟ مون عرض ڪيو: تحتُ الثَّريٰ (زمين جي سڀ کان هيٺين حصي) تائين۔ حڪم ٿيو: هڪ هزار ڀيرا سورت اخلاص پڙھو! مون سورت اخلاص پڙھڻ شروع ڪئي، جڏهن فارغ ٿيس ته فرمايائون: هاڻي آسمان ڏانهن ڏس! مون آسمان ڏانهن ڏٺو۔ پڇيائون: هاڻي ڪيتري تائين ڏسين ٿو؟ مون عرض ڪيو: حجابِ عظمت تائين۔ فرمايائون: اکيون بند ڪر۔ مون اکيون بند ڪيون، فرمايائون: کول! مون اکيون کوليون، هاڻي پير ۽ مرشد پنهنجي آڱر ڏانهن ڏسڻ جو فرمايو، مون ڏٺو ته مون کي 18 هزار عالَم نظر آيا۔