خو اے جبريله! تاسو ته نه دے۔ عرض يـې وکړو: چې چا ته مو حاجت دے نو هغوئي ته عرض وکړئ! اوئې فرمائيل: حَسْبِيْ مِنْ سُؤَالِیْ  ‌عِلْمُهٗ ‌بِحَالِيْ يعنې اے جبريل عَلَیْهِ السَّلَام! زۀ پۀ څۀ حال کښې يم، رَبِّ کريم ته معلومه ده، هغۀ ته معلوميدل زما د غوښتو نه زيات بهتر دي۔ ^([1])

سُبْحٰنَ اللہ! څومره بے مثاله يقين دے، د الله پاک پۀ رحمتونو، د هغۀ پۀ عنايتونو باندې څومره پوخ ايمان دے، بيا د دې ايمان نتيجې ته هم وګورئ چې څومره زبردسته ده، حکم اوشو:

یٰنَارُ کُوْنِیْ بَرْدًا وَّ سَلٰمًا عَلٰۤی اِبْرٰھِیْمَ (۶۹)

(پارہ:17، الانبیاء:69)                           [مفهوم] ترجمهٴ کنزُ الْعِرفان: اے ووره! پۀ ابراهيم باندې يخ او سلامتۍ والا شه.

اَللہُ اَکْبَر! د حضرت ابراهيم عَلَیْهِ السَّلَام ايمان پوخ وو، يقين يـې بے مثاله وو نو رَبِّ کريم د هغوئي د پاره دومره ډير وور ګلزار (يعنې د ګلونو باغ)  جوړ کړو۔

نَمرُودي وسوزيدو او اِيره شو

پۀ روايتونو کښې دي: حضرت ابراهيم عَلَیْهِ السَّلَام چې کله وور ته وغورځولے شو نو د هغې نه څو ورځې پس نَمرُود د خپل مَحل چهت ته وختو، د دې کتو د پاره چې حضرت ابراهيم عَلَیْهِ السَّلَام پۀ څۀ حال کښې دے، چې کله هغۀ وکتل نو ډير حيران پاتې شو چې حضرت ابراهيم عَلَیْهِ السَّلَام پۀ وور کښې پۀ ارام تشريف فرما دے او وور د هغوئي د پاره ګلزار (يعنې د ګلونو باغ)  جوړ شوے دے۔

بيا هغۀ ته داسې ښکاريده چې کيدے شي پۀ دې وور کښې څۀ مسئله وي، دا وور سيزولو والا نه دے، نو هغۀ د تجربې د پاره يو کَس وور ته وغورځولو، څنګه چې هغۀ وور ته پريوتو، فوراً وسيزو او اِيره شو، يعنې وور پۀ خپل طبيعت باندې وو، د وور کار