Book Name:Shafaat e Mustafa
هوڏانهن ان شخص جي نيڪين جو پڙ وزني ٿيندو، گڏوگڏ محشر ۾ هڪ شور اٿندو: ڪامياب ٿي ويو، ڪامياب ٿي ويو، هن جي نيڪين جو پڙ وزني ڪيو ويو، هاڻي هن کي جنّت ۾ وٺي وڃو...!
یہ سَماں دیکھ کے محشر میں اُٹھے شور کہ واہ چشمِ بَدْ دُور ہو! کیا شان ہے! رُتْبہ کیا ہے
صَدْقے اِس رَحْم کے، اس سایۂ دامن پہ نثار اپنے بندے کو مصیبت سے بچایا کیا ہے([1])
جڏهن ملائڪَ ان شخص کي جنّت جي طرف وٺي وڃڻ لڳندا ته عرض ڪندو: اي ملائڪو! ٿورو ترسو! مان هن بُزرگ کي ڪجھ عرض ڪري وٺان! تڏهن اهو عرض ڪندو: منهنجا ماءُ پيءُ اوهان تي قربان! اوهان جو چهرو (Face) ڪيترو ته نوراني آهي، اوهان ڪهڙي اعليٰ اخلاق وارا آهيو، اوهان منهنجي لُڙڪن تي رحم ڪيو ۽ منهنجا گناھ معاف ڪرايا، اوهان ڪير آهيو؟ ارشاد ٿيندو: مان تنهنجو نبي مُحمد (صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّم) آهيان ۽ هي تنهنجو دُرود پاڪ هو جيڪو تو مون تي پڙهيو هو، مون ان کي اڄوڪي ڏينهن جي لاءِ ئي محفوظ (Safe) ڪري رکيو هو. [2]
وہ پرچہ جس میں لکھا تھا دُرود اس نے کبھی یہ اس سے نیکیاں اس کی بڑھانے آئے ہیں ([3])
الله پاڪ اسان کي به ڪثرت سان درود شريف پڙهڻ جي توفيق نصيب فرمائي.
اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیْم! قيامت جي ڏينهن قربِ مُصطفيٰ به ملندو، شفاعت به نصيب ٿي ويندي.
صَلُّوْا عَلَی الْحَبیب! صَلَّی اللّٰہُ عَلٰی مُحَمَّد