Book Name:Mosam Sarma Ki Barkat
اَلْحَمْدُ لِلّٰہِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ وَ الصَّلٰوۃُ وَالسَّلَامُ عَلٰی سَیِّدِ الْمُرْسَلِیْنَ ط
اَمَّا بَعْدُ فَاَعُوْذُ بِاللّٰہِ مِنَ الشَّیْطٰنِ الرَّجِیْمِ ط بِسْمِ اللہِ الرَّحْمٰنِ الرَّ حِیْم ط
اَلصَّلٰوۃُ وَ السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا رَسُولَ اللہ وَعَلٰی اٰلِكَ وَ اَصْحٰبِكَ یَا حَبِیْبَ اللہ
اَلصَّلٰوۃُ وَ السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا نَبِیَّ اللہ وَعَلٰی اٰلِكَ وَ اَصْحٰبِكَ یَا نُوْرَ اللہ
نَوَيۡتُ سُنَّتَ الۡاِعۡتِكَافِ (ترجمه: ما د سُنَّت اعتكاف نِيَّت اوكړو)
حضرت شيخ اَبُو الحسن شَعراني رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: حضرت مَنصُور بن عمّار رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د وفات نه پس ما په خوب کښې اوليدلو او پوښتنه مې ترې اوکړله: مَا فَعَلَ اللّٰہُ بِکَ يعني الله پاک ستاسو سره څه سلوک اوفرمائيلو؟ جواب ئې راکړو: زما رَبِّ کريم ماته اوفرمائيل: ته منصور بن عَمَّار ئې؟ ما عرض اوکړو: آؤ، يَا رَبَّ العالمينه! بيا ئې اوفرمائيل: هم ته ئې چا چې به خلقو ته د دنيا سره د رغبت نه لرلو ترغيب ورکولو او پخپله د دنيا طرف ته راغِب (يعني مائِله) وې؟ ما عرض اوکړو: يَا الله پاکه! واقعي ده خبره خو هم دغه ده خو کله چې ما هم په يوه اجتماع کښې بيان شروع کړو نو وړومبے مې ستا حمد او ثنا بيان کړه، د دې نه پس مې ستا په حبيب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم باندې درودِ پاک اولوستلو، بيا مې د دې نه پس ستا بنده ګانو ته وَعظ او نصيحت اوکړو۔ زما په دې عرض باندې د الله پاک رحمت په جوش کښې راغلے او ارشاد اوشو: اے فرښتو! د ده د پاره په آسمانونو کښې کرسئ اوغوړوئ د پاره د دې چې لکه څنګه ده زما په زمکه زما د بنده ګانو مخې ته زما بزرګي بيانوله زما په آسمانونو کښې دا زما د فرښتو په مخکښې زما عظمت بيان کړي۔ ([1])
ہوں درود و سلام آقا لب پر مُدام ہر گھڑی دَم بَدَم، تاجدارِ حرم([2])
صَلُّوۡا عَلَى الۡحَبِيۡب صَلَّى اللّٰهُ عَلٰى مُحَمَّد