مونږ له ترغيب راکولے کيږي چې دا احساس مستقل طور پۀ مونږ کښې پکار دے، هغه تعليم، هغه احساس څۀ دے؟ واورئ! الله پاک ارشاد فرمائي:

اِنَّ الَّذِیْنَ لَا یَرْجُوْنَ لِقَآءَنَا وَ رَضُوْا بِالْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَ اطْمَاَنُّوْا بِهَا وَ الَّذِیْنَ هُمْ عَنْ اٰیٰتِنَا غٰفِلُوْنَۙ(۷) اُولٰٓىٕكَ مَاْوٰىهُمُ النَّارُ بِمَا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ(۸)   (پارہ:11، یونس:7،8)

[مفهوم] ترجمہ ٔکنزُالعِرفان:  بيشکه هٰغه خلق کوم چې زمونږ سره د ملاقات اميد نه لري او د دُنيا ژوند ئې خوښ کړے دے او په دې مطمئن شوي دي او هٰغه خلق کوم چې زمونږ د آيتونو نه غافِل دي(۷) د هٰغه خلقو ځائے د هغوئي د اعمالو په بدله کښې دوزخ دے(۸)

د دې آيت مبارک نه پۀ مخکښينو آيتونو کښې دا خبره د دليلونو سره واضحه کړے شوه چې دا دُنيا فاني ده، د دې دُنيا هر څيز مسلسل د خپلو ختميدو پۀ لور روان دے، ډيره زر به دا دنيا تباه او برباده شي، بيا به قيامت قائم شي او ټول به د رَبِّ کريم پۀ حُضُور کښې حاضرولے شي. دا خبره د دليلونو سره د واضحه کولو نه پس الله پاک پۀ دې آيتونو (یعنې پۀ آيت: 7 او 8) کښې د کافرو څلور بدۍ بيان کړې دي. (1): کُفّار د قيامت پۀ ورځ د الله پاک پۀ بارګاه کښې د حاضرۍ طمع نه لري يعنې * د هغوئي پۀ زړونو کښې نۀ د قيامت ويره شته * نۀ د دوزخ نه ويريږي * او نۀ د جنّت شوق لري. دا د هغوئي وړومبۍ بدي وه (2): دويمه بدي يـې دا ده چې دا خلق د دنيا عارضي او فاني ژوند خوښوي (3): دوئي پۀ دې دنيائي ژوند باندې مطمئين دي (4): دا خلق د الله پاک د آيتونو نه غافله دي. د دوئي د دې څلورو بدو انجام دا دے چې پۀ آخرت کښې به د دوئي ځائے دوزخ وي. ^([1])