دغه شان د الله پاک د نبي حضرت يُوسُف عَلَیْهِ السَّلَام پۀ باره کښي روايت دے: چې کله هغوئي کوهي ته وغورځولے شو نو هغوئي ولوستل: حَسْبِیَ اللہُ وَ نِعْمَ الْوَکِیْل ما له الله کافي دے او هغۀ څومره ښه کار ساز دے۔ پۀ کتابونو کښې ليکلي دي: د هٰغه کوهي اوبه تروې وې، د حضرت يُوسُف عَلَیْهِ السَّلَام د دې وظيفې پۀ برکت سره اوبه خوږې شوې۔ ^([1]) (او الله پاک د هٰغه کوهي نه د وتلو اسباب هم پيدا کړل)

چې کله څۀ مشکل راپيښ شي

امام اِبنِ ابي دُنيا رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه ليکي: د نبيانو سلطان، رسولِ ذيشان صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمائيلي دي: چې کله بنده ته څۀ غم، څۀ مصيبت راپيښ شي نو لولي دې:

حَسْبِيَ ‌الرَّبُّ ‌مِنَ ‌الْعِبَادِ، ‌حَسْبِيَ ‌الخَالِقُ ‌مِنَ ‌المَخْلُوقِينَ، حَسْبِيَ الرَّازِقُ مِنَ المَرْزُوقِينَ، حَسْبِيَ الَّذِي هُوَ حَسْبِيْ، حَسْبِيَ اللهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ، حَسْبِيَ الله لا إله إِلا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ^([2])

ترجمه: د بندګانو پۀ ځائے ما له رَبِّ کريم کافي دے، د مخلوقاتو پۀ مقابله کښې ما له خالق کافي دے، د رزق د وسيلو پۀ ځائے ما له پخپله رازق کافي دے، ما له هغۀ کافي دے، ما له الله پاک کافي دے هغۀ بهترين کار ساز دے، ما له الله پاک کافي دے د هغۀ نه علاوه هيڅ معبود نشته، پۀ هغۀ باندې زما يقين دے هغۀ د عرشِ عظيم رَبّ دے۔

د درد نه به نجات ميلاويدو

منقول دي چې خلقو چې کله يو بيمار بوډا بابا ته د علاج کولو ووئيل نو هغۀ د علاج