Book Name:ALLAH Aur Rasool Ke Sher Hazrat Ameer Hamza
اَوَ مَنْ كَانَ مَیْتًا فَاَحْیَیْنٰهُ وَ جَعَلْنَا لَهٗ نُوْرًا یَّمْشِیْ بِهٖ فِی النَّاسِ
(پارہ:8، سورۀ انعام:122)
ترجمهٴ کنزُ العِرفان: او آيا هٰغه کوم چې مړ وو بيا هغۀ مونږه ژوندے کړو او مونږ د هغۀ د پاره يو نُور جوړ کړو د کوم پۀ ذريعه چې هغۀ پۀ خلقو کښې ګرځي۔
مجھ سے کس طرح بیاں شان ہو حضرت حمزہ کُل شہیدوں میں وہ ذی شان ہو حضرت حمزہ
آپ کے دم سے بڑھی شوکتِ اسلام شہا باعثِ قوتِ ایمان ہو حضرت حمزہ
آپ کو بخشا گیا سیدِ شُہَدا کا لقب دین پہ اس طرح قربان ہو حضرت حمزہ
شاہِ کونین سے یوں کر گئے تکمیل وفا جان سے آقا پہ قربان ہو حضرت حمزہ
صَلُّوْا عَلَی الْحَبِیْب! صَلَّی اللہُ عَلٰی مُحَمَّد
خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! د حضرت امير حمزه رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ د اِسلام راوړلو واقعه کومه چې مونږه اوس واوريدله، پۀ دې کښې د خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د حِلم شان ته وګورئ! ابو جهل بد بخته کوم چې د جاهلانو سردار وو، دۀ بکواس کولو، بکواس کولو، کنځلې يـې کولې خو خوږ محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم پۀ جواب کښې يو لفظ هم ارشاد نۀ کړو، د دې حِلم برکت دا ظاهر شو چې حضرت امير حمزه رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ کلمه ووئيله او مسلمان شو۔
کوئی گالی سناتا تھا، کوئی پتھر اُٹھاتا تھا کوئی توحید پر ہنستا تھا، کوئی منہ چِڑاتا تھا
مگر وہ منبعِ حِلْم و صفا خاموش رہتا تھا دُعائے خیر کرتا تھا، جفا وظلم سہتا تھا([1])