کړو، تقريباً تر 5 مياشتو پورې هغوئي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په بغداد شريف کښې د پيرانو د پير، پير دستګير شيخ عبد القادر جيلاني يعنې حُضُور غوثِ اعظم رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په خِدمت کښې هم حاضر شول۔ ^([1]) خواجه صاحب رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د دين ډير لوئي خدمت کوونکے وو، هغوئي کمو او زياتو 90 لاکهه کافِرانو ته کلمه اووئيله او مسلمانان ئې کړل، 96 کاله په دُنيا کښې تشريف فرما وو، په 6 رجب، 627 هجرئ، د ګُل په مبارکه ورځ، د سحر د لمونځ په وخت مريدانو انتظار کولو چې پير او مُرشِد به تشريف راوړي،  د سحر د لمونځ جَمع به راکړي خو حُضُور خواجه صاحب رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه ته نه راتلل وو، نه راغلے، د ښه ډير وخت تيريدو نه پس چې ئې د حُجرې دروازه برسيره کړه او اوئې کتل نو د غمونو سمندر راغلے، حُضُور خواجۀ خواجګان، سلطانُ الهند، خواجه غريب نواز، مُعِينُ الدِّين حَسَن چشتي، سنجري، اجميري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه وِصَال فرمائيلے وو، ليدونکو دا د ايمان نه ډکه نظاره په سترګو اوليدله چې د خواجه صاحب رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په نوراني تندي باندې ليکلے شوي وو: حَبِیْبُ اللہ مَاتَ فِی حُبِّ اللہ يعنې د الله د محبوب بنده، د الله په محبت کښې وِصَال اوشو۔ ^([2]) د حُضُور خواجه صاحِب رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه مزار مبارک د هندوستان په مشهور ښار اجمير شريف کښې دے۔ ^([3])

خواجۂ ہند وہ دَربار ہے اعلیٰ تیرا

پھر مجھے اپنا دَرِ پاک دِکھا دے پیارے         کبھی محروم نہیں مانگنے والا تیرا

آنکھیں       پُرنور        ہوں       پھر        دیکھ       کے        جلوہ    تیرا  ^([4])

صَلُّوۡا عَلَى الۡحَبِيۡب                                                                 صَلَّى اللّٰهُ عَلٰى مُحَمَّد