Book Name:Qabar Kaise Roshan Ho
مونږه کله هم نه يو مخ شوي، داسې وحشت چې داسې وحشت مونږه کله هم نه وي ليدلے، بيا دلته بس نه دي...!! اوس به په غمونو باندې غمونه تيريږي، نوي کور ته به راغلي يو او لا لږ وخت به مو پکښې تير کړے هم نه وي، اوس به لا د دې تنهائې سره عادت شوي هم نه يو، د رُوح وتلو په تکليف کښې به کمے هم نه وي راغلے چې ناڅاپه به د قبر ديوالونه اولړزيږي، دوه فرښتې به د قبر ديوالونه اوشلوي او قبر ته به را اورسي او په سخته لهجه کښې به زمونږ نه پوښتنې شروع کړي، آه! که چرې مونږه د دغه پوښتنو صحيح جوابونه ورنکړے شو، هئ! هئ! که چرې مونږه د قبر په امتحان کښې کامياب نشو نو زمونږ په قبر کښې به د دوزخ اور بَل کړے شي، عذاب به راباندې مُسَلَّط کړے شي، آه! زمونږه به څه کيږي؟ چرته به ځو؟ چا ته به د مدد د پاره چغے وهو؟
قبر روزانہ یہ کرتی ہے پکار مجھ میں ہیں کیڑے مکوڑے بیشمار
یاد رکھ میں ہوں اندھیری کوٹھڑی تجھ کو ہوگی مجھ میں سُن وَحشت بڑی
میرے اندر تُو اکیلا آئے گا ہاں مگر اعمال لیتا آئے گا
گھپ اندھیری قبر میں جب جائے گا بے عمل! بے انتِہا گھبرائے گا
جب ترے ساتھی تجھے چھوڑ آئیں گے قبر میں کیڑے تجھے کھا جائیں گے
قبر میں تیرا کفن پھٹ جائے گا یاد رکھ نازک بدن پھٹ جائے گا
تیرا اک اک بال تک جھڑ جائے گا خوبصورت جسم سب سڑ جائے گا
کر لے توبہ رب کی رحمت ہے بڑی قبر میں ورنہ سزا ہوگی کڑی[1]
صَلُّوۡا عَلَى الۡحَبِيۡب صَلَّى اللّٰهُ عَلٰى مُحَمَّد