بد مذهبو توبه کړه

شيخ ابو الحسن قَرشَي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: د 559 هجرئ واقعه ده چې د بد مذهبو يوه لويه ډله د حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په خدمت کښې حاضره شوه، د هغوئي سره دوه ټوکرئ وې، د کومو خُلې چې بندې وې، هغه بد مذهبو د حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه نه پوښنه اوکړه: اووائې! په دې ټوکرو کښې څه دي؟ حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په خپل بصيرت (يعنې باطني نظر، د زړه په نُور) پوهه شو او په يوه ټوکرئ ئې لاس کيښودو او اوئې فرمائيل: په دې کښې يو معذوره ماشوم دے، سرکار غوثِ اعظم رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په هغه ماشوم باندې لاس کيښودو او اوئې فرمائيل: قُمْ بِاِذْنِ اللہ! د الله پاک په حکم باندې اودريږه...! د دومره فرمائيلو سره د هغه ماشوم معذوري ختمه شوه او هغه صحيح سلامت اودريدو، بيا حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په بله ټوکرئ باندې لاس کيښودو او اوئې فرمائيل: په دې کښې صحت مند ماشوم دے. کله چې ټوکرئ برسيره کړے شوه نو واقعي په هغې کښې صحت مند ماشوم وو، د بغداد د شهنشاه حُضور غوثِ پاک
رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه دا ژوندي کرامت ئې چې اوليدل نو هغوئي ټولو بد مذهبو د خپلو بدو عقيدو نه توبه کړه او رښتيني عاشقانِ رسول جوړ شول.^[1]

لینے شفائے کامِلہ دربار میں اے کامل                                                        بیمارِ عِصیاں آگیا بغداد والے مرشد

ایمان اس کا بچ گیا شیطان سے، جو تیرے                                    ہے سلسلے میں آ گیا بغداد والے مرشد