اللہ پاک نور وه فرمائيل:

وَ مَنْ اَرَادَ الْاٰخِرَةَ وَ سَعٰى لَهَا سَعْیَهَا وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَاُولٰٓىٕكَ كَانَ سَعْیُهُمْ مَّشْكُوْرًا (پارہ:15،  بنی اسرائیل:19)                      ترجمهٴ کنزُ العِرفان: او څوک چې آخرت غواړي او د هغې د پاره داسې کوشش کوي څنګه چې کول پکار دي او ايماندار هُم وي نو هُم دا هٰغه خلق دي د کومو د کوششونو چې به قدر کيږي.

دا د دويم قِسم خلقو ذِکر دے، دا هٰغه خلق دي کوم چې دُنيا نۀ بلکې د آخرت طلبګار دي، د آخرت د کاميابۍ د پاره پوره کوشش کوي، شپه او ورځ هم د آخرت پۀ فِکر کښې تيروي، که خوراک ميلاؤ شي او که ميلاؤ نه شي خو نيکي ضرور کوي، که کور يـې خپل وي او که نه وي خو عبادت او رياضت ته يـې ملا کلکه تړلې وي، که بيماري وي او که صحت وي خو د الله پاک د طرف نه توجه نۀ لرې کوي، پۀ عيش او عشرت کښې کښې نۀ اخته کيږي، پۀ لوبو ټوقو کښې نه اخته کيږي بلکې د پوره شوق سره، د پوره محنت سره، د زړۀ د اِخلاصه د آخرت د ګټلو د پاره محنت کوي. الله پاک فرمائي: دا هٰغه دي د چا د کوششونو چې به قدر کولے شي.

د دې دوه قِسمه خلقو د ذِکر کولو نه پس الله پاک يوه قاعده کليه بيان کړله، ارشاد دے:

كُلًّا نُّمِدُّ هٰۤؤُلَآءِ وَ هٰۤؤُلَآءِ مِنْ عَطَآءِ رَبِّكَؕ-وَ مَا كَانَ عَطَآءُ رَبِّكَ مَحْظُوْرًا(۲۰) (پارہ:15، بنی اسرائیل:20)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: مونږ ستا د رَبّ پۀ عطا سره د دوئي (يعنې د دُنيا د طلبګارو) او د هغوئي (يعنې د آخرت د طلبګارو) ټولو مدد کوو، او ستا د رَبّ پۀ ورکړه هيڅ بنديز نشته.

يعنې څوک چې د دُنيا طلبګار دے، داسې نه ده چې هغۀ پۀ خپل طاقت سره دُنيا ګټلے شي بلکې د دُنيا ګټلو طاقت هغۀ ته هم الله پاک ورکوي، هم داسې چې څوک د آخرت  طلبګار دي، هغوئي هم پۀ خپل طاقت سره هيڅ نشي کولے، هم الله پاک دے کوم چې هغوئي ته توفيق ورعطا کوي، د کائنات دا ټول نظام هم د رَبِّ کائنات پۀ عطا