اخته کيږي، نو الله پاک د دې پريښودو، د ګناه نه د بچ کيدو او د دغه خواهش نه د منع کيدو بهترينه بدله پۀ دُنيا کښي هم عطا کوي۔

عجيبه لوهار(انګر)

  علّامه اِبنِ جوزي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه يوه واقعه ليکلې ده، ډيره ښکلې واقعه ده، يو بزرګ وو، هغوئي فرمائي: ما يو لوهار (انګر)وليدلو، ډير عجيبه وو، هغۀ به اوسپنه پۀ بټۍ کښې کيښودله، هغه به يـې ګرموله او بيا به يـې د وور نه هغه پۀ لاسونو باندې بهر راويستله۔ يعنې د اوسپنې د وور نه د راويستو د پاره به يـې څۀ چمټه، څۀ آله وغيره نۀ استعمالوله، ډائريکټ به هم پۀ لاس باندې د وور نه راويستله۔ بيا به يـې هغه ګرموله او هم پۀ لاس باندې به يـې اړوله راړوله۔ د وور کار خو سيزل دي، که هر څوک هم وي نو هغۀ سوزوي خو د حيرانتيا خبره وه چې هٰغه عجيبه لوهار ته وور هيڅ هم نۀ وئيل۔

هٰغه بزرګ فرمائي چې ما د هغوئي نه د دې وجه اوپوښتله نو هٰغه لوهار عجيبه واقعه بيان کړه، اوئې وئيل: زۀ ډير ګنهګار ووم، يو ځل يوه ښکلې زنانه زما خوا له راغله، هغۀ مجبوره وه، هغې زما نه د مدد سوال وکړو خو زۀ خو ګنهګار ووم۔۔۔!! زۀ بے لارې شوم، پۀ زړۀ کښې مې د بدکارۍ خواهش راوچت شو، ما د هغې د مجبورۍ نه د فائدې اخستو سره ووئيل: تۀ زما سره کور ته لاړه شۀ! تا له به دومره څه درکړم چې ټولې پريشانۍ به دې ختمې شي۔ هغۀ شريفه زنانه وه، هغې زما وړانديز [يعنې پيشکش] قبول نکړو او واپس لاړله۔ لږ وخت پس پۀ ژړا باندې واپس راغله، اوئې وئيل: زۀ د وخت د لاسه مجبوره يم، څۀ مدد راسره وکړئ!

پۀ دې ځل هغې زما وړانديز قبول کړو، ما هغۀ د ځان سره کړه او کور ته لاړم، چې کله زۀ هغې ته ورنزدې شوم نو هغۀ پۀ رپيدو شوه، هغۀ داسې ړچيدله لکه چې پۀ طوفان