Book Name:Meraj e Mustafa Mein Seekhnay Ki Baatein
اَلْحَمْدُ لِلّٰہِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ وَ الصَّلٰوۃُ وَالسَّلَامُ عَلٰی سَیِّدِ الْمُرْسَلِیْنَ ط
اَمَّا بَعْدُ فَاَعُوْذُ بِاللّٰہِ مِنَ الشَّیْطٰنِ الرَّجِیْمِ ط بِسْمِ اللہ الرَّحْمٰنِ الرَّ حِیْم ط
اَلصَّلٰوۃُ وَ السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا رَسُولَ اللہ وَعَلٰی اٰلِكَ وَ اَصْحٰبِكَ یَا حَبِیْبَ اللہ
اَلصَّلٰوۃُ وَ السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا نَبِیَّ اللہ وَعَلٰی اٰلِكَ وَ اَصْحٰبِكَ یَا نُوْرَ اللہ
نَوَيۡتُ سُنَّتَ الۡاِعۡتِكَافِ (ترجمو: مون سنّتِ اعتڪاف جي نيّت ڪئي)
امام عبدُ الوهاب شَعراني رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه 10 هين صدي هجري جا تمام وڏا عالم، تمام وڏا ڪامل ولي ٿي گذريا آهن. پاڻ لکن ٿا: معراج واري رات جڏهن صاحبِ معراج نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ الله پاڪ جي بارگاھ ۾ حاضر ٿيا ته پاڻ هڪ آواز ٻڌائون جيڪو حضرت ابوبڪر صديق رَضِىَ اللهُ عَنْه جي آواز مبارڪ جهڙو هو، چيو ويو: قِفْ یَامُحَمَّد! اِنَّ رَبَّکَ یُصَلِّیْ يعني اي محبوب صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ انتظار فرمايو! اوهان جو ربُّ صلوٰة فرمائي ٿو.
پاڻ ڪريم صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ دل ئي دل ۾ سوچيو: اَرَبِّی یُصَلِّیْ؟ ڇا منهنجو ربّ نماز پڙهندو آهي...؟ فرمايو ويو: اي محبوب صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ! هو الله پاڪ آهي جيڪو پاڻ به ۽ ان جا ملائڪَ به اوهان تي دُرود موڪليندا آهن.[1]
نبی کی شان میں ہو جس قدر درود پڑھو محبو! پاؤ گے جنت میں گھر درود پڑھو
خدا تو بھیجے ہے صلو و سلمو کا خطاب تم ایسے بیٹھے ہو کیوں بے خبر درود پڑھو
فرشتے جاتے ہیں لے کر درود حضرت کو اُدھر پہنچتا ہے جو تم اِدھر درود پڑھو
[1] اَلْیوَاقِیْتُ وَ الْجَواہِر،جزء:2،المبحث الرابع والثلاثون فی بیان صحۃ...الخ ، صفحہ:276 بتغیر قلیل۔