وضاحت: يعنې غيرت مند، پوخ ايمان والا مسلمان د مرګ نه نۀ ويريږي، د هغۀ نظر د الله پاک پۀ رحمتونو باندې وي، د هغۀ د پاره مرګ د يو جهان نه بَل جهان ته سفر دے او بس۔۔۔!!

صحابۀ کرامو رَضِىَ اللهُ عَـنْهُم نُعَيم بن مَسعُود ته دا جواب ورکړو او خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم بدر ته تشريف يوړلو۔ هلته خو د ابو سفيان او د مکے د غير مسلمو پۀ زړونو کښې ويره پيدا شوې وه، هغوئي نۀ راتلل او نۀ بدر ته راغلل۔ صحابۀ کرامو رَضِىَ اللهُ عَـنْهُم پۀ بدر کښې ښه تجارت وکړو، ګټه يـې وکړله او پۀ خوشحالۍ خوشحالۍ واپس راغلل۔ دې واقعې ته غزوۀ بدر صُغریٰ وئيلے شي۔ ^([1])

د صحابۀ کرامو رَضِىَ اللهُ عَـنْهُم د دې ايماني جذبے پۀ صِله کښې الله پاک هغوئي ته 4 انعامونه عطا کړل، ارشاد کيږي:

فَانْقَلَبُوْا  بِنِعْمَةٍ  مِّنَ  اللّٰهِ  وَ  فَضْلٍ  لَّمْ  یَمْسَسْهُمْ  سُوْٓءٌۙ-وَّ  اتَّبَعُوْا  رِضْوَانَ  اللّٰهِؕ-وَ  اللّٰهُ  ذُوْ  فَضْلٍ  عَظِیْمٍ(۱۷۴) (پارہ:4، ال عمران:174)

[مفهوم] ترجمهٴ کنزُ العِرفان: بيا هغوئي د الله د احسان او فضل سره بيرته راغلل، هغوئي ته هيڅ تکليف اُو نه رسيدو او هغوئي د الله د رضا تابعداري وکړه، او الله لوئي فضل والا دے۔

(1): يو انعام خو دا وشو چې د هغوئي د الله پاک نعمتونه نصيب شول چې هغوئي پۀ بدر کښې ښه ډير تجارت وکړو او مال يـې وګټو۔ (2): دويم انعام دا وشو چې پۀ هغوئي باندې د الله پاک فضل وشو، مکے والا د ويرې له وجهې بدر ته رانغلل،