Book Name:Shab e Meraj Aur Deedar e Ilahi
د هغوئي د اَمسا خبري شوې وي ، ما وفرمائيل:
وَ مَا تِلْكَ بِیَمِیْنِكَ یٰمُوْسٰى(۱۷) (پارہ:16، سورۀ طہ:17)
ترجمهٴ کنزُ العِرفان: او اے موسیٰ! دا ستا پۀ ښي لاس کښې څۀ دي؟
دا ځکه چې د هغوئي پام د اَمسا طرف ته شي او زمونږه د کلام هيبت برداشت کړي۔ داسې تاسو د ابو بکر د اواز طرف ته مائله کړے شوئ ځکه چې ابو بکر پۀ دُنيا او پۀ اخرت کښې ستاسو محبوب دے۔ مونږه د ابو بکر پۀ شکل يوه فرښته پيدا کړه، هغۀ ستاسو سره کلام وکړو د پاره د دې چې ستاسو د تنهايۍ احساس ختم شي او په تاسو زمونږه د بارګاه هيبت پاتې نشي۔ ([1])
سُبْحٰنَ اللہ! څومره ښکلے شان دے: معلومه شوه چې د مسلمانانو وړومبے خليفه حضرت ابو بکر صِدِّيق رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ ډير د اوچتې مرتبے والا صحابي دے او هغوئي پۀ دُنيا کښي هم او پۀ اخرت کښې هم د خوږ مصطفٰے صَلَّی اللہُ تَعَالٰی عَلَیْہِ وَاٰلِہٖ وَسَلَّمَ د زړۀ د ارام او د سکون سبب دے۔
ایک لمحے کو بھی رکھنا نہ تجھے خود سے الگ اتنی مَحْبُوب تھی سرورِ کائنات کو رفاقت تیری
بعد نبیوں کے نہیں کوئی بھی افضل تجھ سے زیب دیتی ہے تجھے جائے امامت تیری
صَلُّوا عَلَی الْحَبِیْب! صَلَّی اللہُ تَعَالٰی عَلٰی مُحَمَّد
رسولِ اکرم، نورِ مُجَسَّم صَلَّی اللہُ تَعَالٰی عَلَیْہِ وَاٰلِہٖ وَسَلَّمَ نور فرمائي: چې کله ما د ابو بکر صِدِّيق (رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ) د اواز پۀ شان اواز واوريدلو، د هغې نه لږ مخکښې تير شوم نو الله پاک وفرمائيل: اُدْنُ يَا مُحَمَّد ، اُدْنُ يَا مُحَمَّد، لِيَدْنُ الْحَبِيْبُ اے مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! رانزدې شئ! اے