Book Name:Kar Saman Chalne Ka
قيصه واورئ!) زۀ يو بادشاه ووم، ډير کلونه مې حکومت وکړو، بيا مرګ زۀ د فنا کور ته کوز کړم۔ (زما ښکلے مخ، ښکلې ښکلې سترګې، طاقتور وجود، مضبوطې مَټې، زما هډوکي، غرض دا چې) زما وجود خراب شو او د خاورو سره ميلاؤ شو۔ تر زرو [1000] کالو پورې زما خاوره برباده وه، بيا يو کولال (يعنې د خاورو نه لوښو جوړولو والا) زما د ښخ کړے شوي ځائے نه خاوره راواخستله، زما د وجود د خاورو نه يـې يو جام جوړ کړو، بيا زما د وجود خاوره د جام پۀ شکل کښې استعماليدله، بيا د ډيرو کلونو نه پس جام هم مات شو، خاوره بيا د خاورو سره خاورې شوه، بيا يو کَس د دې خاورو نه خخته جوړه کړه او پۀ دې کور کښې يـې ولګوله۔ چې انجام داسې دے نو بيا پۀ څۀ خبره باندې جګړه کوئ۔۔۔؟ ([1])
کہاں تختِ خُسْرو! کہاں طاقِ کِسْریٰ محلِّ اِقامت کا اُن کے پتا کیا؟
ملے خاک میں سینکڑوں مسند آراء نہ گورِ سکندر ہے نہ قبرِ دارا
مٹے نامیوں کے نشاں کیسے کیسے؟ زمیں کھا گئی نوجواں کیسے کیسے؟
صَلُّوا عَلَی الْحَبِیب صَلَّی اللهُ علٰی مُحَمَّد
خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! څومره د عبرت خبره ده * مونږه تکبر کوو چې * پۀ مټو کښې مو زور دے * پۀ کوپړۍ کښې دماغ دي * پۀ رګونو کښې مو وينه چليږي * خلق پۀ دې باندې غرور کوي * لوئي لوئي خبرې کوي * ډيرې غصې کوي * پۀ غرور، تکبر، ځان خوښۍ وغيره پته نۀ لګي چې پۀ کومو کومو افتونو کښې انښلي * چې آئينې ته مخامخ شي نو اخوا کيدل يـې زړۀ نۀ غواړي * هُم خپله سيلفي اوباسي