Book Name:Safar e Meraj aur Pyari Namaz

کوم نوم چې اَلشُّجَاعُ الْاَقْرَع (ګنجے مار) دے، د هغه سترګې به د اور وي، او نوکان به ئې د اوسپنې وي، د هر نوک اوږدوالے به ئې د يوې ورځې د مزل (يعنې فاصلې) پورې وي، هغه به د مَړي سره خبرې کوي او وائي به: زه اَلشُّجَاعُ الْاَقْرَع (يعنې ګنجے مار) يم. د هغه آواز به د تندر د تيز آواز په شان وي، هغه به وائي: زما رَبّ عَزَّوَجَلَّ  ما ته حکم کړے دے چې د سحر د لـمونځ په ضائع کولو باندې د لـمر راختو پورې [تا] له ټَک درکووم او د ماسپښين د لـمونځ په ضائع کولو باندې [تا] له د مازيګره پورې ټَک درکووم او د مازيګر د لـمونځ په ضائع کولو درله د ماښام پورې ټَک درکووم او د ماښام په لـمونځ ضائع کولو درله د ماسخُتن پورې ټَک درکووم او د ماسخُتن د لـمونځ په ضائع کولو درله تر سحره پورې ټَک درکووم. کله چې هم هغه دې مَړي له ټَک ورکوي نو هغه به تر 70 لاسه پورې په زمکه کښې خخ شي او هغه به تر قيامته پورې په دې عذاب کښې اخته وي. * د قيامت په ورځ ميلاؤيدونکې 3 سزاګانې: (1): هغه په حساب کښې سختي (2): د رَبِّ قَهّار ناراضګي او (3): دوزخ ته تلل دي. ([1])

ہو گی دنیا خراب، آخرت بھی خراب بھائیو! تم کبھی چھوڑنا مت نماز

بےنمازی جہنّم کا حقدار ہے                  بھائیو! تم کبھی چھوڑنا مت نماز

قبر میں سانپ بچھو لپٹ جائیں گے     بھائیو! تم کبھی چھوڑنا مت نماز

سہہ سکو گے نہ دوزخ کا ہرگز عذاب    بھائیو! تم کبھی چھوڑنا مت نماز

دیکھو! اللہ ناراض ہو جائے گا              بھائیو! تم کبھی چھوڑنا مت نماز


 

 



[1]... قُرّۃُ العُیون، باب فی عقوبۃ تارک الصلاۃ، صفحہ:15۔