Book Name:Musbat Soch Ki Barkat
هغوئي ډير لوئے عالِمِ دين جوړ شو.[1]
مِرے تم خواب میں آؤ، مِرے گھر روشنی ہو گی مِری قسمت جگا جاؤ، عِنایت یہ بڑی ہو گی
مجھے گر دید ہو جائے ،تو میری عید ہو جائے ترا دیدار جب ہو گا ،مجھے حاصِل خوشی ہو گی
خَزاں کا سَخْت پہرا ہے،غموں کا گُھپ اندھیرا ہے ذرا سا مسکرا دو گےتو دِل میں روشنی ہو گی[2]
سُبْـحٰـنَ الـلّٰـه! دا كرم نوازي ده....!! بهرحال مونږه د چا په مستقبل باندې حكم نه شو لګولے، نه لګول پكار دي، نن چې مونږ ته كوم ناكامه، ذِهني كمزوري او سُست ښكاري، سبا د هغه مستقبل به څه وي، د الله پاك په هغه باندې څه څه كرم نوازئ كيدے شي، مونږ ته معلوم نه دي، په دې وجه د چا په باره كښې هم خپل منفـي سوچ هيڅ كله مه جوړوئ! او د چا په مستقبل باندې منفـي حكم هم مه لګوئ! بلكه مونږ له پكار دي چې د الله پاك په رحمت سره ښه اُمِّيد اولګوو او دا ذِهن جوړ كړو چې زما ځوئ، زما ورور، زما شاګرد نن ذِهني كمزورے دے څه خبره نه ده، الله پاك به رحمت اوفرمائي او په خپل كرم سره به هغه ته كاميابي عطا كړي. د نيك لارے مسافِر به ئې جوړ كړي.
آيا ته زما په اختياراتو باندې قابو لرې...؟
حضرت ضـمضم هفَّانـي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: يو ځل زه مسجدِ نبوي ته
حاضر شوم، هلته يو كس ما ته اووئيل: اے يمامـي (يعني د يمامه اوسيدونكيه)! زما خواته نِزدې راشه! زه د هغه خواته نِزدې شوم، هغوئي اوفرمائيل: هيڅ چا ته دا مه وايه